Wraz z początkiem 2018 roku moc straciło rozporządzenie Rady Ministrów ustanawiające stosowaną dotychczas Klasyfikację Środków Trwałych, tzw. KŚT 2010. Od tego roku bowiem zastosowanie znajdują regulacje zawarte w rozporządzeniu w tej sprawie wydanym w 2016 roku, do którego załącznikiem jest nowa Klasyfikacja Środków Trwałych – KŚT 2016. W związku z powyższym, od 1 stycznia br. obowiązuje także nowa tabela rocznych stawek amortyzacyjnych.
Nowe stawki amortyzacji od 1 stycznia 2018
Nowy wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych stanowi Załącznik nr 1 do Ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Co istotne, zmiany wprowadzone do załączników nr 1 ustaw o PIT i CIT nie są radykalne i nie mają wpływu na aspekt merytoryczny. Główną motywacją do ich wprowadzenia była potrzeba dostosowania ww. przepisów do obowiązującej obecnie KŚT 2016 (poprzez przyporządkowanie nowych symboli i nazw grup stosowanych w nowej klasyfikacji), w taki sposób, by możliwe było bezproblemowe stosowanie dotychczas używanych stawek amortyzacji.
Na mocy ww. ustawy zmieniającej przepisy ustaw o podatkach dochodowych, od 1 stycznia 2018 roku obowiązuje nowy limit uprawniający do zaliczenia zakupu środków trwałych do kosztów w miesiącu przyjęcia do użytkowania. Obecnie wynosi on 10 000 zł (wcześniej była to kwota 3 500 zł).
Nowa KŚT 2016 a środki trwałe przyjęte przed 2018
W tym miejscu warto podkreślić, że nowa Klasyfikacja Środków Trwałych musi być stosowana nie tylko do składników majątku przyjmowanych od 2018 roku. Mimo że zasadniczo nie powinna ona wpłynąć na stawki amortyzacji, to powinna także znaleźć odzwierciedlenie w ewidencji środków trwałych przyjętych przed 2018 roku. W związku z powyższym zalecane jest wprowadzenie właściwych adnotacji z nową nazwą grupy/podgrupy/rodzaju określoną na podstawie KŚT 2016.
Autor: Ewa Kozak – ifirma.pl